မြန်မာနိုင်ငံတွင် လူတစ်ဦးလျှင် တစ်နှစ်ပျမ်းမျှ စားသုံးဆီ ၆ ဒသမ ၅ ပိဿာခန့် စားသုံးသည့်အတွက် စုစုပေါင်း စားသုံးဆီ လိုအပ်ချက်မှာ တန်ချိန် ၅ ဒသမ ၈ သိန်းခန့် ဖြစ်ပါသည်။ စားသုံးဆီအတွက် အစဉ် အလာအရ အဓိကအားထားရသော သီးနှံများမှာ မြေပဲ၊ နှမ်း၊ နေကြာ စသည့် သီးနှံများဖြစ်ကြပြီး ယင်းသီးနှံများအနေဖြင့် ရာသီသဘာဝပေါ် အမှီပြု၍ စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှု အတက် အကျများပြားမှုရှိသည့် သီးနှံများဖြစ်ကြပါသည်။ ပြည်တွင်းစားသုံး ဆီလိုအပ်ချက်အား ဆီထွက်သီးနှံများအနေဖြင့် ဖူလုံစွာ ထုတ်လုပ်ပေးနိုင်ခြင်း မရှိပါသဖြင့် အခါအားလျော်စွာ ပြည်ပမှ စားသုံးဆီများကို နှစ်စဉ်တန်ချိန် နှစ်သိန်းခန့် တင်သွင်းရပါသည်။

စာရေးသူငယ်စဥ် အခြေခံ ပညာကျောင်းသူဘဝတုန်းက စားခဲ့ရသော အသီးတောင့်လေး။ ခရုပတ်ခွေပုံ သဏ္ဍာန် အသီးတောင့်လေးမှာ အဖြူရောင်၊ ခရင်မ်ရောင်၊ ပန်း ရောင်၊ အနီရောင်၊ ခရမ်းရင့်ရောင်မှသည် အညိုရောင် အထိ ရောင်စုံလေးမို့ ပန်းလေးများသဖွယ် လှပနေကြ၏။ အသီးတောင့်အတွင်းတွင် စားသုံးနိုင်သော အစိတ်အပိုင်းမှာ အဖြူရောင် သို့မဟုတ် ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ရှိပြီး အသီးစိမ်းချိန်တွင် ချဉ်သောအရသာရှိပြီး ရင့်မှည့်သောအသီးမှာ ချိုမြိန်သောအနှစ်ဖြစ်ပြီး အနက်ရောင်တောက်ပြောင်သော အစေ့များကို ဝန်းရံထား၏။

(ယခင်အပတ်မှအဆက်)

Comparative Analysis: Establishing a New Agricultural University Versus a Faculty of Agriculture Within an Existing University   

ထပ်မံပြီး စာရေးသူကြုံတွေ့ခဲ့ရသော နိုင်ငံတကာစိုက်ပျိုးမွေးမြူ ရေးတက္ကသိုလ် များနှင့်စိုက်ပျိုးမွေးမြူရေး မဟာဌာနများ/စိုက်ပျိုးမွေးမြူရေးကောလိပ်များ ကောင်းကျိုး၊ ဆိုးပြစ် နှိုင်းယှဉ်မှုများကို ဆွေးနွေးပါမည်။

ဧရာဝတီမြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသသည် မြန်မာနိုင်ငံ၏ စားနပ် ရိက္ခာဖူလုံမှုအတွက် အလွန်အရေးကြီးသော မြန်မာ့စပါး ကျီဒေသဖြစ်ပါသည်။ ရေအရင်း အမြစ်အနေဖြင့်လည်း မြန်မာ့အသက် သွေးကြော မြစ်ဧရာဝတီသည် ဒေသတစ်ခုလုံးလွှမ်းခြုံနေပြီး ကွန်ယက်သဖွယ် ခွဲဖြာစီးဆင်းနေကာ ဧရာဝတီ မြစ်၏ ရေချိုအရင်းအမြစ်အား အသုံး ချနိုင်ရန် အကောင်းဆုံး‌ ပထဝီဝင် အနေ အထားအား ပိုင်ဆိုင်ပါသည်။ထိုအခွင့်အရေးအား ထိရောက်စနစ်ကျစွာ စီမံအသုံးချနိုင်ရန်အတွက် ရေချိုထိန်း ရေတံခါးနှင့် ရေချိုသွင်းမြောင်းများတည်ဆောက်ခြင်းသည်  မြန်မာ့စပါးကျီဒေသမှ သီးထပ် သီးနှံများစွာ ထွက်ရှိနိုင်ရန်အတွက် များစွာအထောက်အကူပြုမည် ဖြစ်ပါသည်။